بزرگنمايي:

پیام آذری- خشک شدن تدریجی و کاهش مساحت این دریاچه را یکی از بدترین فاجعه های زیست محیطی در دهها سال گذشته دانست و افزود: وجود یک کشتی پوشیده باربری و یک ردیف قایق های پدالی رنگارنگ در بستر کاملا خشک دریاچه ارومیه، نشانه کاهش فاجعه بار آب آن است که زمانی بزرگ ترین دریاچه خاورمیانه بود و در میان کوهستان های شمال غربی ایران قرار دارد.
در ادامه این مطلب آمده است: این دریاچه که 13 رودخانه آب آن را تامین می کند، بر اساس کنوانسیون سازمان ملل متحد درباره تالاب ها که در سال 1971 در شهر رامسر ایران امضا شد از اهمیت بین المللی برخوردار است.
آمار برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد حاکی است که کوچک شدن این دریاچه از سال 1955 به علت تداوم خشکسالی طولانی، استفاده بیش از حد از آب رودخانه ها برای کشاورزی و ساخت چندین سد آغاز شد و مساحت آن در اگوست 2011 میلادی (مرداد 1390) 2 هزار و 366 کیلومترمربع (914 مایل مربع) بوده که در سال 2013 با کاهش شدید به 700 کیلومترمربع رسید.
این فاجعه که زیستگاه میگوها، فلامینگوها، گوزن ها و بزهای کوهی را تهدید کرده و موجب برخاستن طوفان های نمک و آلوده شدن هوای شهرها و کشت زارهای حاشیه این دریاچه شده است، بالاخره منجر به آغاز تلاش های هماهنگ برای حفظ این دریاچه در سال 2013 با اجرای برنامه مشترک ایران و آژانس برنامه توسعه سازمان ملل متحد و بودجه دولت ژاپن شد.
این برنامه در آن سال ها در اولویت دولت حسن روحانی جای گرفت و وی در دیدارهای اخیر خود از این ناحیه گفت: «یکی از وعده های من احیای دریاچه ارومیه بود که من هنوز به آن پایبند هستم».
بر اساس آمار و ارزیابی های برنامه توسعه سازمان ملل متحد، بالاخره با پدیدار شدن برخی نتایج مثبت این طرح، مساحت این دریاچه در سال گذشته (2017) به 2 هزار و 300 کیلومترمربع افزایش یافت.
به گفته ابوالفضل آبشت، رئیس بخش تالاب های سازمان حفظ محیط زیست ایران، هر چند بازگشت مساحت دریاچه ارومیه به پنج هزار کیلومتر مربع اولیه، ده ها سال طول خواهد کشید اما اکنون دستکم روند احیای آن آغاز شده است.
فرانس پرس در ادامه این گزارش با عنوان کشاورزی پایدار به نقل از کارشناسان نوشت: افزایش دمای هوا، کاهش میزان بارش و همچنین ساخت گذرگاهی در سال 2008 برای کاهش مسافت پیمایش زمینی میان شهرهای ارومیه و تبریز که موجب تقسیم شدن این دریاچه به 2 نیم شد، عوامل مهمی در کاهش مساحت این دریاچه بوده است.
عامل انسانی ساکن این ناحیه نیز به علت افزایش سریع جمعیت و گسترش کشت و کار در حوزه این دریاچه برای تامین زندگی حدود 6 میلیون نفر نیز بخش بزرگ و عمده ای از مشکل بوده است.
به نوشته فرانس پرس، تلاش ها برای احیای این دریاچه بر تغییر مسیر رودخانه ها برای آبیاری کشت زارها و ترویج روش های کشاورزی پایدار متمرکز شد.
افشین مدادی کشاورز 47 ساله محلی هم گفت: اقداماتی مانند استفاده از کودهای طبیعی به جای شیمیایی یا مسطح کردن زمین برای جلوگیری از شسته شدن خاک، پیشرفت های مهمی ایجاد کرده است.
بر اساس گزارش فرانس پرس، یک گروه 20 نفری از بانوان، انجمنی برای بالابردن آگاهی جوامع ساکن در حاشیه این دریاچه درباره جلوگیری از هدر روی آب و تشویق تولید صنایع دستی برای تقویت اشتغال پایدار تشکیل داده اند و زنان دیگر را به کشت محصولاتی مانند زعفران و زیتون تشویق می کنند که به آب کمتری برای رشد نیاز دارند.
به گزارش ایرنا دریاچه ارومیه در قالب طرح های ستاد احیا قرار است ظرف مدت 10 سال/از 1394/ به تراز اکولوژیک خود برسد؛ این دریاچه از اواسط دهه 1380 شروع به خشک شدن کرد و بنا بر آمار بین المللی تا سال 2015 میلادی حدود 80 درصد از مساحت آن خشک شد.
همه کارشناسان داخلی و خارجی بر این عقیده هستند که مشارکت جوامع محلی در کنار اجرای طرح های مختلف، نقش مهمی در احیای نگین آبی آذربایجان دارد.