بزرگنمايي:

پیام آذری- سهراب احمدی روز شنبه در گفت و گو با خبرنگاران با بیان اینکه قابلیت تبدیل انرژی تابشی به جریان الکتریسیته در ساختارهای پروسکایت اولین بار در سال 2009 نشان داده شد، اظهار داشت: استفاده از ساختارهای پروسکایت هیبردی به عنوان رنگینه های نورزا، اولین بار توسط محققان دانشگاه تبریز و در سال 2015 پیشنهاد و جهت افزایش بازده سلول‌های خورشیدی به صورت لایه نازک مورد استفاده قرار گرفت.
وی گفت: در ادامه تحقیقات این گروه، در ماه‌های اخیر اولین متمرکزکننده خورشیدی نورزا مبتنی بر ساختار پروسکایتی برومید سرب متیل آمونیوم در اندازه های قابل تعمیم به شیشه‌های ساختمانی معرفی شده است.
احمدی با بیان اینکه متمرکزکننده‌های خورشیدی نورزا، تیغه‌های ساخته شده از جنس پلیمر و با ضخامت استاندارد شیشه‌های صنعتی هستند که نانو ساختارهای پروسکایت در داخل آن با غلظت و ابعاد خاص پخش شده‌اند، افزود: در برخورد نور خورشید با این تیغه‌ها، طیف ماوراء بنفش نور توسط رنگینه‌ها جذب شده و با رنگ سبز باز تابش می‌شود.
عضو هیات علمی دانشگاه تبریز تاکید کرد: نور تابشی در داخل تیغه شیشه‌ای هدایت شده و بر روی سلول خورشیدی قرار گرفته در لبه تیغه متمرکز می‌شود.
وی اظهار داشت: این ساختارها قابلیت استفاده در شیشه ساختمان‌ها به صورت نیمه شفاف داشته و با متمرکز کردن نور منجر به افزایش بازده سلول خورشیدی و کاهش هزینه از طریق استفاده از سلول‌های خورشیدی کوچکتر نیز می شود.
احمدی افزود: عدم نیاز به سیستم‌های رهیاب نور و توانایی کار در تمامی زوایای تابشی خورشید و در تمامی فصول سال از دیگر نکات قابل تامل در باره این ساختارهاست.
وی ادامه داد: هم اکنون حدود 400 گیگاوات انرژی مصرفی کشورها از انرژی خورشیدی تامین می‌شود که این مقدار در سال 2017 رشد 25 درصدی داشته است.
احمدی با تاکید بر اینکه انرژی خورشیدی از جمله انرژی‌های تجدیدپذیر است که با کمترین اثرات زیست محیطی و تغییرات در نرخ تولید، قابلیت اجرا در ابعاد خرد و کلان را نیز دارد، گفت: با توجه اهمیت موضوع، پیشرفت‌ها و شتاب قابل قبولی در تولید علم و استفاده از این منبع خدادادی در کشورمان نیز در حال انجام است.
وی افزود: نمونه اولیه ساخته شده در پژوهشکده فیزیک کاربردی و ستاره شناسی دانشگاه تبریز از قدم های اولیه در راستای ساختمان های سبز یا انرژی صفر می باشد که امید است مورد توجه هرچه بیشتر مسئولان امر قرار گیرد.
به گفته احمدی، این پروژه در قالب طرح های ICRP توسط مرکز مطالعات و همکاری‌های علمی بین‌المللی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری حمایت شده است و نتایج ساخت نمونه اولیه در مجله Solar Energy Materials and Solar Cells با ضریب تاثیر بالای پنج به چاپ رسیده است.
در این پروژه، الناز باقرزاده، آرش نیک نیازی، دستیار پژوهشی دانشگاه تبریز ، بابک علیایی‌فر محقق پسا دکتری دانشگاه تبریز و پروفسور ژان میشل نونزی از دانشگاه کویینز کانادا همکاری داشته اند.
دانشگاه تبریز بیش از هفت دهه قبل با تاسیس دو دانشکده ادبیات و پزشکی فعالیت خود را آغاز کرد و در حال حاضر با داشتن بیش از 21 دانشکده، چندین پژوهشکده و گروه پژوهشی، 800 عضو هیات علمی و بیش از 24 هزار نفر دانشجو یکی از دانشگاه های بین‌المللی، سطح یک و برتر کشور است.