بزرگنمايي:
پیام آذری- از روشهای
تربیتی می توان به تشویق و تنبیه اشاره داشت اما در نحوه اعمال هر دو باید به
رعایت حدودی توجه کرد، بدین معنا که لازم است در وهله اول تنبیه در جهت شکل گیری
شخصیت کودک باشد و موجب تزلزل شخصیت وی نگردد و یا به گونه ای اعمال شود که نسبت
به وی توهین تلقی شود با این وصف، متاسفانه تنبیه بدنی از دیرباز به عنوان روشی
برای تعلیم و تربیت بکار گرفته می شود در حالیکه اساسا جایگاهی در اصول تربیتی
ندارد.
بتول سلیمی منش با اشاره به منظرقانونی
تنبیه بدنی افزود:قانون مجازات اسلامی این عمل را جرم
محسوب کرده و هیچ کدام از کنشگران آموزش و پرورش اعم از معلم، مدیر، ناظم و... اجازه تادیب
و تنبیه بدنی کودک را ندارند بر همین اساس مرتکب، دارای مسئولیت بوده و بر طبق
اصول کیفری مجازات می گردد.
این جرمشناس
با اشاره به اینکه تنبیه بدنی در واقع مصداقی از کودک آزاری است، ادامه
داد: تنبیه دانش آموزان به عنوان معضلی در
نظام آموزش و پرورش ایران نهادینه شده و قدمتی به اندازه آموزش در کشور دارد
بطوریکه هرازگاهی اخباری مبنی بر آسیب جسمی دانش آموزان توسط آموزگار، یا دیگر
اعضای مدرسه در فضای مجازی به جامعه
مخابره می گردد کما اینکه باید توجه داشت حتی یک مورد تنبیه بدنی برای نظام آموزش
و پرورش کشور زیاد است.
وی با
اشاره به صدمات ناشی از این رفتارها در حوزه های آموزشی خاطرنشان کرد: این پدیده
علاوه بر صدمه جسمی، می تواند به آثاری دیگری مانند تضعیف اعتماد به نفس در کودک، پرخاشگری
و عقده حقارت وی منجر گردد.
سلیمی منش
اضافه کرد: با استمرار این پدیده علاقه کودک به مدرسه به عنوان
مهمترین مرکز جامعه پذیری وی تقلیل می یابد و اگر کودک دارای اختلال رفتاری باشد
وضعیت وی تشدید می گردد، بدین ترتیب اقدامات و مداخلات مفید نه تنها برای ترمیم
رفتارش انجام نخواهد شد بلکه وابستگی وی
به این محیط کمتر شده و حتی به فکر ترک آن می باشد.
این جرمشناس
ادامه داد: انتظار می رود اصول پرورشی به
نسبت آموزش، در مدارس مورد توجه مسئولان امر قرار گیرد تا آینده سازان
جامعه در اثر عملکرد آموزگاران و سایر اشخاص حاضر در نظام آموزشی دچار آسیب جسمی و
روحی نشوند.
وی با بیان
اینکه آموزگار به عنوان عضو سازنده و فعال نظام آموزش و پرورش رابطه مستقیمی با
دانش آموزان دارد، خاطرنشان کرد: آموزگاران نقش بسزایی در شکل گیری شخصیت دانش
آموزان ایفا می کنند بطوریکه انتظار می رود دارای مهارت ارتباطی مناسب باشند بطوریکه نداشتن مهارت
مذکور این آموزگار قادر نخواهد بود که تفاوت بین دانش آموزان را بپذیرد و متناسب
با شخصیت هر فرد رفتار نماید که بعضا به
ضرب و شتم دانش آموز منجر می گردد.
سلیمی منش بیان
کرد: از دیگر مهارتهای بسیار مهم در این حوزه میتوان به مهارت کنترل خشم اشاره
داشت که عدم مهارت فوق باعث می شود آموزگار به دلایل مختلف از جمله
فشارهای حاصل از عدم توانایی دانش آموز در آموختن مسائل درسی برافروخته گردد و مشکلاتی
را برای دانش آموز ایجاد نماید.
این جرمشناس
اضافه کرد: نکته قابل توجه در خصوص تنبیه بدنی و استمرار آن در مدارس ترویج و
آموزش نوعی خشونت غیر مستقیم است که باعث باز تولید خشونت در جامعه می شود بطوریکه
که در آینده با جامعه ای روبرو خواهیم بود که به نسبت بالایی شاهد خشونت در روابط
اجتماعی خود خواهد بود.
وی یادآور
شد: انتظار می رود وزارت آموزش و پرورش به عنوان رکن اساسی سیاستگذاری در
حوزه
آموزش و تربیت در کشور برای پیشگیری از تنبیه بدنی دانش آموزان با اقداماتی
مانند تبیین نظام جامع آموزشی، از تغییرات بی اساس و پی در
پی نحوه آموزش جلوگیری نماید.
این
حقوقدان بیان کرد: لازم است که آموزش‌های حین خدمت برای کلیه دست اندرکاران
نظام آموزشی پیش بینی شود تا آموزگار به عنوان مهم ترین رکن آموزش و پرورش با اصول
علمی و مهارتهای لازم برای تدریس آشنا شود بطوریکه این امر باعث ارتقای توانمندی
وی در کسب مهارتهای آموزشی و پرورش می گردد و همچنین نیاز است که دوره های
روانشناسی و تربیتی نیز برای آنها در نظر گرفته شود.
به گفته
سلیمی منش لازم است نظام مبتنی بر آموزش صفر مورد بازنگری قرار گیرد تا دانش
آموزان به دلیل عدم یادگیری مورد تنبیه بدنی قرار نگیرند آنچه در نظام آموزش و
پرورش هر کشوری مهم تر از یادگیری درسی است، استعدادیابی و پرورش آنهاست تا کسانی
که به هر دلیلی یادگیری درسی برایشان امکان پذیر نیست به سمت یادگیری حرفه مورد علاقه
خویش سوق داده شوند تا در آینده بتوانند از مهارت آموزش دیده به نحو احسن استفاده
نمایند با تزریق این نگرش به جامعه خانواده‌ها نسبت به تنبیه بدنی کودکانشان به
دلیل عدم یادگیری مسائل درسی بیشتر توجه خواهند داشت و با حساسیت بیشتری به این موضوع می پردازند.در نهایت
لازم است که دانش آموزان نسبت به حقوق خود آشنا باشند تا نسبت به هر گونه رفتاری
که موجب آسیب آنها می‌شود مقابله نمایند و با پیگیری قانونی از سیستم قضایی
فردخاطی را در معرض برخورد قانونی قرار دهند.