بزرگنمايي:

پیام آذری - تورج فرهادی شهردار منطقه6 با اشاره به طرح توسعه دانشگاه تهران گفت: در تلاش هستیم با ایجاد یک دفتر تسهیل گری که به مطالبات اجتماعی و اقتصادی مردم و فضاهایی که باید آن ها را نسبت به طرح آشنا کند، توجه و فضای مناسب را برای افرادی که ظرفیت مشارکت در توسعه دانشگاه را دارند ایجاد کنیم. گفتگوی پایانی شهرنوشت با شهردار منطقه 6 را می خوانید.

• منطقه 6 همچنین به صورت پایلوت، منطقه طرح آرزوهای شهروندی است. بیشترین آرزوها مربوط به چه موضوعاتی بوده است؟
بررسی هایی در این زمینه انجام شده و آرزوهای ثبت شده مردم محله یوسف آباد به ما رسیده ست. محله بعدی نیز محله امیرآباد است. محله یوسف آباد چون محله پایلوت اولیه بود و مردم آشنایی چندانی با این موضوع نداشتند و توجیه نشده بودند شاید توقعی که ما در مورد مسئله داشتیم را برآورده نکردند البته ما مجری کار نبودیم و تنها محله را در اختیار روابط عمومی مرکز و شورای اسلامی شهر تهران قرار دادیم که این موضوع را مدیریت کنند و ما صرفا کارهای لجستیک و پشتیبانی را انجام می‌دادیم .
در مرحله اول در محله یوسف آباد سه آرزو به مرحله نهایی رسید؛ ایجاد یک میدان تره بار در اطراف پارک شفق، بازسازی کف گذر 22یوسف آباد و بازیافت نخاله های ساختمانی. برای میدان تره بار چون فضایی در اطراف پارک نبود با صحبت هایی که با مسئولین بیمارستان حضرت زهرا(س) داشتیم، قرار شده که یک پارکینگ طبقاتی در آن ایجاد شود و زیر آن پارکینگ، فضایی به میدان تره بار اختصاص داده شود. یک بخش از اقدامات این گذر را امسال در کوتاه مدت انجام و سال آینده در بلند مدت به صورت کامل مرمت خواهیم کرد.
در بحث بازیافت مصالح ساختمانی نیز که مطالعات آن در چند سال گذشته انجام شده بود، مرکزی با ظرفیت 3هزار تن در کنار گود «بوعلی» شروع به کار کرده است.
• اعضای شورای شهر بر مناسب سازی معابر تاکید زیادی دارند. معلولان زیادی در طول روز از این مسیر عبور می کنند، خصوصا از چهار راه ولیعصر که بین منطقه 6 و 11 تقسیم شده است. در راستای مناسب سازی چه اقداماتی صورت گرفته و مورد دیگر اینکه در چهارراه ولیعصر و زیرگذری که ایجاد شده مناسب سازی به آن شکل دیده نمی شود حتی اخیرا گلدان هایی در آنجا قرار داده شده که وضعیت را برای تردد معلولین سخت تر کرده. در این مورد توضیح دهید؟
اجازه دهید ابتدا بخش دوم سوال شما در مورد گلدان ها را پاسخ دهم. در روز مراسم باشکوه تشییع سردار شهید سلیمانی مجبور شدیم تمامی نرده های روبروی ایستگاه های مترو و زیر گذرگاه ها را برش داده و برداریم تا فشار جمعیت باعث ایجاد حادثه و آسیب به همشهریان نشود. بعد از این مراسم در یک بازنگری مجدد تصمیم گرفته شد برای اینکه از زشتی چهره معابر جلوگیری شود، این نرده ها مجددا در چهارراه ها نصب نشود و به جای آن از موانعی مثل گلدان استفاده شود که به فضای سبز نیز کمک می کند. در همین رابطه با سازمان پارک ها مذاکراتی را انجام دادیم و قرار شد که این موانع به صورت گلدان در آنجا قرار داده شود چرا که ایجاد مانع نرده، نگاه خوبی به مردم نیست و در شهر جایگاهی ندارد.
همچنین قاعدتا برای ایجاد زیرساخت ها نیاز به هتلسازی و هاستل ها و مهمانپذیرها داریم خصوصا در منطقه 6 که منطقه مرکزی و پیشانی تهران است. خیابان ایرانشهر، پارک هنرمندان خیابان لارستان، خیابان و میدان حضرت ولیعصر(عج)، محور کریمخان تا انتهای بلوار کشاورز و پلازای هفت تیر می تواند ظرفیت های مناسبی برای رونق گردشگری داشته باشد و حول این محورها فضاهای خوبی برای زندگی شبانه شکل بگیرد که برای همه این موارد اقداماتی شروع شده و مشاورانی در حال آماده کردن طرح ها هستند.
• اقدامات شما برای مناسب سازی معابر بویژه برای معلولان و ناتوانان چیست؟
متاسفانه از مشکلات جدی شهر تهران در وهله اول خودرو محور بودن و انسان محور نبودن آن است و در وهله دوم مشکل عمده این است که همان قسمتی که به پیاده راه اختصاص داده شده و سهم عابرین است به دلایل مختلف از جمله اینکه زیردستی های لازم را در کارهای عمرانی نداشتیم که در هنگام پیاده روسازی با چه سبک و سیاق و رویکردی این کار را انجام دهیم ناقص اجرا شده است، بنابراین بحث شهر دوستدار انسان اعم از معلول و کم توان و سالمندان و کودکان در آن به جز بعضی محورها که بازسازی و بازنگری در آن صورت گرفت، به درستی ایجاد نشده است. یکی از دلایل جدی دیگر ناقص بودن معابر برای مناسب سازی این بود که در اجرای ساختمان هایی که پروانه ساختمانی برایشان صادر می شد، بعد از تکمیل ساختمان در قسمت آماده سازی محوطه ساختمان چون مجریان اجرا کننده فنی و صاحب صلاحیت نبوده و سنتی بودند، ساختمان را از حالت کف خارج می کردند و بدین ترتیب برای تعریف دسترسی ها، پیاده راه ها دارای فراز و نشیب می شد. برای همین شاهد هستیم که پیاده روها وصله های ناجوری هستند که از لحاظ جنس مصالح و تراز ساخت با هم جور در نمی آیند و پستی و بلندی های ایجاد شده باعث از بین رفتن مناسب سازی برای عابرین شده است. ضمن اینکه در پیاده رو سازی باید همه اقشار مردم در نظر گرفته شوند ولی چون این روند ناقص در طول سالیان مختلف شکل گرفته بنابراین گذرهای ایجاد شده مطلوب نیستند.
ما برای اصلاح این روند در شهرداری منطقه 6 مناسب سازی را از برخی از اماکن عمومی مانند پارک ها، سرای محلات و برخی از ساختمان های اداری به تدریج شروع کردیم و در بخش هایی که کمک بیشتری می کند مثل رمپ های معلولین و بالابرها و ایجاد شیب های مناسب و محور نابینایان در گذرها اقداماتی انجام شده است. همچنین در جاهایی که پروژه و ساختمان جدیدی احداث می شود تذکر می دهیم که این موضوع را رعایت کنند و اعتقاد داریم که مناسب بودن معابر شهر برای همه اقشار حداقل حق مردمی است که در آن شهر زندگی می کنند.
در این رابطه برخی از نواحی انگیزه بیشتری برای فعالیت دارند و با کمک بخش های خصوصی و مردم موضوع محوطه سازی و ایجاد فضاهای جدید و ترمیم فضاهای محیطی را پیش می برند و در برخی نواحی مردم با هزینه خود مناسب سازی را انجام دادند. شهرداری چون یک نهاد مردمی و وابسته به مردم است قاعدتا بدون همکاری مردم نمی تواند به نحو مطلوب شهر را اداره کند.
• طرح توسعه دانشگاه تهران سال ها بافت اطراف آن را در حالت فریز گذاشته و مردم از این موضوع آسیب دیده اند و شاکی شده اند. شورای عالی شهرسازی این طرح را متوقف کرده بود ولی شنیده شده که معاونت حقوقی بر اجرایی شدن این طرح نظر دارد. برنامه شما در این مورد چیست؟
در خصوص توسعه دانشگاه تهران جلسه ای را با معاونین و مشاورین دانشگاه برگزار کردیم. این طرح، طرحی ملی است و دانشگاه تهران ظرفیتی ملی و بین المللی دارد. اما اینکه چرا در گذشته این توسعه را پیش بینی نکرده و اجازه دادند در اطراف آن ساخت و ساز به شکل وسیع انجام شود و بعد از پیش بینی این توسعه، چرا تعلل در انجام آن صورت گرفته دو سوال جدی پیش روی ما است.
در این رابطه نه می توان مردمی که درآن اطراف زندگی می کنند را نادیده گرفت و نه توسعه دانشگاه تهران و رویکردهایی که دانشگاه های دنیا در بحث توسعه فناوری و استارت آپ ها و پارک های فناوری دارند. قاعدتا با توجه به رویکردهای جدید جهانی و ظرفیت هایی که در کشور ایجاد می شود توسعه دانشگاه تهران جزو پروژه های الزامی شهر تهران است ولی چون این پروسه طولانی شده، مردم نگران هستند و اعتراضات جدی از این مسئله دارند. در سال 82 طرح خط محدوده توسعه دانشگاه تهران توسط شورای عالی مشخص شده بود و از آن سال این فضا کاملا فریز شد. در سال 96 بعد از سال ها مصوبه کمیسیون ماده 5 را در خصوص این مسئله داشتیم. 14 سال طول کشید که اولین مصوبه از کمیسیون ماده 5 بیرون بیاید که بتواند یک تعریف ابتدایی و اولیه نسبت به این طرح توسعه داشته باشد که متاسفانه این موضوع هم کاملا ناقص است و فقط مواردی مانند چارچوب های طرح، سقف تراکم 200درصد و عمومی بودن گذرها و مواردی از این دست در آن مشخص شده است. در حالی که طی این سالیان که دانشگاه تملکاتی انجام می داده به دلیل اینکه از این تملک ها زمانی طولانی گذشته و تناسبی بین این زمان و مبالغ و تورمی که در کشور ایجاد شده وجود ندارد، مردم هم نتوانستند در این سالیان روی ملک های خود هیچ تصمیمی بگیرند و این باعث عصبانیت جدی آن ها شده است. با پیگیری هایی که شورای اسلامی شهر تهران انجام داد در یک مرحله این طرح لغو نشد بلکه در شورای عالی توصیه شد که با توجه به اینکه برای دانشگاه امکان تملک همه املاک وجود ندارد و زمان آن طولانی تر می شود، توصیه شد که دانشگاه تهران طرح پیشنهادی جدیدی ارائه دهد؛ به نحوی که در آن رعایت سهم زندگی مردم برای اینکه هم از شب مردگی جلوگیری کند و هم به افرادی که نگران املاک خود هستند مجوز های لازم برای ساخت بدهد لحاظ شود که البته مورد اعتراض دانشگاه تهران قرار گرفت و آخرین نامه ای که از معاونت حقوقی ریاست جمهوری رسید این مصوبه را ملغی کرده و مورد قبول قرار نداد.
• برنامه شما در شرایط فعلی چیست؟
در تلاش هستیم با ایجاد یک دفتر تسهیل گری که به مطالبات اجتماعی و اقتصادی مردم و فضاهایی که باید آن ها را نسبت به طرح آشنا کند، توجه کنیم و علاوه بر این، فضای مناسب را برای افرادی که ظرفیت مشارکت در توسعه دانشگاه را دارند ایجاد کنیم. همچنین در حال تعریف ضابطه ای هستیم که اگر مقرر شد براساس آرای قضایی یا براساس اینکه هر کدام از این افراد خودشان تمایل داشتند اجازه دهیم که ملک خود را در راستای طرح توسعه دانشگاه بسازند و برای خود ظرفیت سرمایه ای ایجاد کنند. در آخرین جلسه با حضور رییس و اساتید دانشگاه مقرر شد ضابطه پلاک ها هر چه سریعتر نوشته شود و دفتر تسهیل گری در آنجا مستقر شود که با مردم مذاکره و منافع آنان را در نظر بگیرد. ضمن این که یک سری از خدمات مثل امکانات ورزشی، پارکینگ و میدان تره بار و خدماتی که به صورت مشترک برای مردم و دانشجویان و اساتید قابلیت استفاده داشته باشد در محله ایجاد شود. در تلاش هستیم این موارد را از طریق مشارکت با بخش خصوصی انجام دهیم تا مقداری از فشارهای مردم کم شود. دفاتر تسهیل گری باید منافع مردم را تعریف کنند و ظرفیت های سرمایه گذاری با ملک را برای آنها توجیه کنند که حداقل بدانند که چه شرایطی برای آینده ملکشان رقم خواهد خورد. با در نظر گرفتن همه ابعاد پروژه اولین نگاه و رویکرد این است که ابتدا رضایتمندی برای مردم ایجاد شود و سپس این پروژه ملی نیز ابتر نماند.
• مرداد سال 97 فرماندار تهران به بافت فرسوده منطقه شش اشاره کرد که گفته شده زیر یک هکتار بافت فرسوده دارد. تدبیر شما برای نوسازی بافت فرسوده در این منطقه و کمتر شدن این میزان چیست؟
در تهران بیش از 3300 هکتار بافت فرسوده داریم که البته ساخت و سازها و تجمیع ها در حال انجام است. پروژه هایی با 50 ،60 و 70 پلاک، با توجه به تاسیس دفاتر تسهیل گری در مناطق که مردم را به لحاظ اجتماعی با این پروژه ها همراه کردند، انجام شده است. علی رغم اینکه به شدت از زمان بندی عقب هستیم و طبق زمان بندی که در گذشته انجام شده، باید ظرف 10 سال، هر سال 10 درصد از بافت فرسوده شهر کم می شد و حدود 15 سال است که از این موضوع می گذرد و تنها 40 درصد از بافت های فرسوده نوسازی شده است. همچنین نوسازی ها دارای چارچوب هایی نیست که بتواند همه ابعاد فرسودگی را ازبین ببرد. چرا که فرسودگی دارای سه اصل نفوذ ناپذیری، ناپایداری و ریز دانگی است و ما بعضا توانستیم دو اصل نفوذ ناپذیری و عدم پایداری آن را در اکثر بافت ها حل و فصل کنیم. از برنامه عقب هستیم و ولی بسته های تشویقی و مدیریتی و اولویت هایی که در نگاه دولت و شهرداری است قطعا شرایط بهتری را ایجاد خواهد کرد.
تنها مناطقی که در آن هیچ نگاهی به بافت فرسوده نشده مناطق 22 و 6 هستند. مسئله ای که از یک طرف مناسب است چون در واقع بافت فرسوده ای نداریم و یک هکتار میزان بسیار پایینی است ولی از طرف دیگر از ظرفیت هایی که برای بافت های فرسوده وجود دارد محرومیم مثلا در بافت های دروازه دولاب هنوز ارزش های خاص انسانی، فرهنگی، اجتماعی، سنتی، هویتی و ملی جاری است. چون هیچ بافت فرسوده ای برای منطقه ما در نظر گرفته نشده عملا هیچ بسته پیشنهادی برای آن نداریم ضمن این که اغلب قسمت هایی که بافت فرسوده در آن واقع است به صورت غیراصولی و غیر قانونی شکل گرفته اند مثل تپه های اکبری که آلونک سازی شده است که البته بیشتر آنها خریداری شده و بخش کمی مانده که باید با یک سری امتیازات نوسازی یا باز سازی و یا خریداری شوند. تا پایان سال 1400 می توان مشکل بافت فرسوده را به صورت کامل حل کرد.
• شما سابقه عضویت در کمیسیون ماده صد را دارید. با توجه به این که منطقه 6 بیشترین بافت اداری را دارد بیشترین نیوجرسی را نیز در این منطقه شاهدیم که فضای شهری را می گیرد و تردد را به شدت سخت می کند و در واقع مغایر با حقوق شهروندی است. قرار بود بازنگری در این زمینه صورت گیرد اما این اتفاق نیفتاده، آیا تدبیری برای آن اندیشیده شده است؟
با شما موافقم. از سالیان گذشته تلاش می کنیم جایگزینی برای این نیوجرسی هایی که در شهر برای اجرای آرا گذاشته شده، پیدا کنیم و یا اینکه مردم را به این سمت ببریم که در اجرای آرا همراهی کنند. روش های مختلفی پیش بینی شد ولی هیچ کدام مصوب نشد، حتی لایحه ای را به شورا فرستادیم و کمیسیون معماری و شهرسازی شورا در دوره چهارم و پنجم پیگیر این موضوع بود. ولی واقعیت امر این است که ناهمخوانی و عدم تطابق طرح های تفصیلی و وضع موجود شهر و عدم آگاهی مردم به حقوق خود، شهر و مدیریت شهری و همچنین تمایل مردم به کسب انتفاع بیشتر در بحث ساخت و ساز به روشهای مختلف و ساختمان را کالایی تجاری قلمداد کردن؛ جذابیت های خاصی را برای مردم ایجاد کرده که بتوانند به سمت تخلفاتی بروند که بعدها این تخلفات را به نحوی با پول مبادله کنند و شهرداری هم راغب است که این پول ها را برای اداره شهر دریافت کند حتی در مصوباتی که برای درآمدهای سالیانه شهر در شورای شهر مصوب می شود، مبلغ قابل توجهی را تحت عنوان «تثبیت تخلفات ساختمانی» پیش بینی می کنند. همه این موارد در کنار هم سبب شده که رغبت سازنده ها و افراد دخیل در آن به تخلف ساختمانی بیشتر شود از طرفی به دلیل نبود مدیریت یکپارچه شهری، اجرای آرا و همکاری سازمان ها و نهادها برای اجرای رای و کوتاه تر کردن مسیر و آگاه کردن مردم به اینکه اراده ای است که با این مسئله برخورد شود، در شهر تهران سخت شود. در حال حاضر حدود 60 هزار رای اجرا نشده داریم که با پالایشی که روی این آرا انجام شده تعدادی از ازاین موارد را در انتظار گذاشتیم. تا مسئله ساخت و ساز و بحث مطلوبیت و تجاری بودن آن را حل و وابستگی شهرداری به ساخت و ساز و تخلفات ساختمانی را محدود و مسدو نکنیم و درآمدهای پایدار شهری شکل نگیرد باز هم شهر به این سمت حرکت خواهد کرد. اینکه بخواهیم برای اجرای آرا از نیوجرسی استفاده کنیم تا مسیرهای عابر پیاده را مسدود و رفت و آمد مردم را مختل و منظر شهری را به هم بریزیم اصلا مطلوب نیست ولی صرفا در حال حاضر جایگزین مناسبی برای این مسئله تعریف نشده که البته در صدد هستیم که حتما جایگزین مناسبی برای این موضوع تعریف کنیم.