بزرگنمايي:

پیام آذری - تراکتور مدل 98 فراز و نشیب‌های زیادی در این سال داشت و شروع و پایان 98 برای تبریزی‌ها شیرین نبود.

به گزارش ایسنا، کسی فراموش نمی‌کند که تغییر 3 مربی در لیگ هجدهم باعث از دست رفتن سهمیه آسیایی شد اما زنوزی و تیمش از این تجربه درس گرفتند و تاکنون مانع از بلایی شدند که فصل گذشته سر این تیم آورد.
* نیمکتی برای پیرمردهای بی‌انگیزه
اعتماد نکردن به محمد تقوی باعث شد تا زنوزی باز هم تیمش را به پیرمردی کم‌انگیزه بسپارد اما جرج لیکنز بلژیکی نتوانست از آزمون پیش رویش سربلند بیرون بیاید. تراکتور در رقابت با شهرخودرو بر سر سهمیه چهارم لیگ قهرمانان آسیا، قافیه را واگذار کرد تا دست تبریزی‌ها دوباره از لیگ قهرمانان آسیا کوتاه بماند. لیکنز نتوانست در ادامه نیم‌فصل دوم راه تقوی را به خوبی طی کند و این تیم را به حداقل چیزی که می‌خواهد برساند. قرار نگرفتن در بین 4 تیم برار لیگ باعث شد تا زنوزی قید پیرمرد بلژیکی را بزند و او را راهی کشورش کند.
پس از لیکنز و برای دلبری از هواداران تراکتور، این بار نوبت دنیزلی بود که زنوزی به سراغش برود و نیمکت تیمش را به او بسپارد. مردی که در 8 فصل اخیرش نتوانسته بود هیچ مقام و یا جام قابل توجهی کسب کند و معلوم نشد با چه مشاوره‌ای او را برای هدایت تراکتور انتخاب کرد. دنیزلی هم فصل را با خرید ستاره‌هایی چون خانزاده و رضا اسدی آغاز کرد و با جذب کوین فورچونه، گران‌قیمت‌ترین خرید تاریخ لیگ برتر را رقم زد. تمام این خرج‌ها فقط در 8 هفته ابتدایی خوب بود و انگار تراکتور دنیزلی بعد از هفته نهم پنچر شد. سرمربی که یک بار از ترس زلزله در ماشینش خوابید و مشکل قلبی داشت، پس از سقوط این تیم به رده هشتم، با تبریز خداحافظی کرد و به ترکیه رفت.
* قدردانی زنوزی از تولید ایرانی
درس عبرت مالک متمول تراکتور از قضیه پارسال تقوی و فرصت ندادن به مربی داخلی، این بار زنوزی را مجاب کرد تا او پای ساکت الهامی بنشیند و نتایج خوب این مربی او را ابقا کند. الهامی توانست با آمار 100 درصد پیروزی خانگی، امتیازی را در یادگار هدر ندهد و اگر این 5 امتیاز از دست رفته اخیر نبود، این تیم می‌توانست رقیب جدی برای پرسپولیس در راه قهرمانی باشد. البته این امتیاز از دست دادن‌ها بدون حاشیه نبود و بعضی از بازیکنان تراکتور معتقد هستند مهندسی لیگ سبب شده تا داوران علیه این تیم سوت بزنند و باعث از دست رفتن 5 امتیاز و باخت نقابل پرسپولیس شوند.
* رسوایی‌های آخر سالی برای تراکتور
انتصاب یک مدیر غیرفوتبالی به نام غلامرضا صادقیان به عنوان مدیرعامل تراکتور، باعث انتقاد بسیاری از پیشکسوتان این تیم شد و عملکرد این مدیر باعث شد که این انتقادها دو چندان شود. پروژه‌های ناموفق صادقیان در تراکتور با 3 شکست در پرونده بازیکنان خارجی این تیم همراه شد به طوری که باشگاه تراکتور موظف به پرداخت مجموعا بیش از یک میلیون و 300 هزار دلار به کوین کونستانت، لی اروین و آنتونی استوکس شد تا اواخر سال 98 خیلی هم برای تبریزی‌ها شیرین نباشد و آن‌ها در آستانه کسر امتیاز و محروم شدن از پنجره نقل و انتقالات قرار بگیرند.
* سالی معمولی برای دیگر تیم تبریزی
ماشین‌سازی سال 98 یک تیم کاملا معمولی با حواشی عادی در زمین فوتبال بود. رسول خطیبی این تیم را در لیگ برتر نگه داشت و زنوزی باز هم به او اعتماد کرد و این تیم را در لیگ نوزدهم به وی سپرد. البته تفاوت گذاشتن بین تیم اول و دوم شهر تبریز، چیزی بود که از ابتدا توسط مالک متمول این 2 تیم نشان داده شده بود و کار عجیبی نبود. البته راه مشترک خطیبی و ماشین‌سازی در نیم‌فصل از هم جدا شد و زنوزی تیمش را به احد شیخ‌لاری سپرد. ناراحتی خطیبی از زنوزی به این دلیل بود که سرمربی ماشین‌سازی انتظار داشت مالک باشگاه بعد از نتایج خوبش با این تیم، سکان هدایت تیم اول تبریز را به او بسپارد اما زنوزی این کار را نکرد و ترجیح داد الهامی را به این تیم برگرداند.
در اواخر سال نیز، هوشنگ نصیرزاده به دلایلی کاملا شخصی از مدیریت این تیم کنار کشید تا ماشین‌سازی هم همانند تراکتور بدون مدیرعامل سال را به پایان برساند.
انتهای پیام