بزرگنمايي:

پیام آذری - برای اردبیل/ مسعود لاهوت/ در روزهای اخیر بحث‌های گسترده‌ای در رسانه ها و افکار عمومی در مورد جاده کشی در سبلان انجام گرفت اما دو اتفاق متفاوت و تقریبا همزمان باعث شد تا رسانه های استان نتوانند به صورت مجزا این دو اتفاق را بررسی و آراء کارشناسان و مسوولان را به صورت مطلوب در اختیار افکار عمومی استان قرار دهند.
موضوع اول احداث جاده دسترسی به پروژه سرمایه گذاری پیست اسکی اوجور در منطقه گردشگری آلوارس سرعین بود که باعث ایجاد حساسیت در بین فعالان محیط زیست شد. نکته قابل توجه در این پروژه و تفاوت آن با موضوع دوم کوتاه بودن این جاده و اولویت ایجاد اشتغال در شرایط فعلی کشور و همچنین توجه دولت محلی بر تامین زیرساخت های لازم برای پروژه های سرمایه گذاری است.
اگر بخواهیم قدری از ایده آل های لازم و ضروری در خصوص وضعیت محیط زیست کشور و به تبع آن محیط زیست استان فاصله بگیریم، اقناع متخصصین امر برای احداث این جاده به لحاظ عقلی ممکن است هر چند به لحاظ علمی قابل قبول نبوده و قطعا آینده گان قضاوت سختگیرانه ای برای احداث این جاده خواهند داشت و علت اصلی آن هم لزوم پذیرش و انعطاف در برابر قواعد توسعه پایدار برای توسعه حداقلی در استان می‌باشد هرچند مسوولان استانی با این واژه (توسعه) و مفهوم آن آشنایی چندانی نداشته باشند.
اما موضوع دوم که مورد بحث کارشناسان و صاحبنظران دانشگاهی حوزه منابع طبیعی و محیط زیست است احداث کمربند به اصطلاح سبز با دربرگیرندگی نزدیک به 50 درصد از نزدیکترین شعاع پیرامون قله سبلان است که به عقیده بسیاری مصداق بارز تکه تکه شدگی زیستگاه و دقیقا در زون اصلی زیستگاه گونه های بسیار ارزشمند و تحکیم کننده تنوع زیستی منطقه از جمله خرس قهوه‌ای، گرگ خاکستری و سیاهگوش است.
شاید خنده دار باشد وقتی کارشناسی از حفظ تنوع زیستی و حیوانات وحشی یک منطقه در شرایط فعلی کشور سخن به میان آورد و آن را یک ایده آلیست افراطی بنامند اما واقعیت این است که تقریبا تمامی کشورهای توسعه یافته در جهان این بیراهه را طی نموده و دست از پا درازتر از آن برگشته‌اند.
احداث جاده کمربند به اصطلاح سبز و نابودی اکوسیستم خرد زیستگاه سبلان در طی 10 سال آینده باعث نابودی گونه های چتر و افزایش ناگهانی جمعیت طعمه‌های این گونه و به تبع آن وقوع اتفاقات نامبارک دیگر و در نهایت منجر به نابودی پوشش گیاهی منطقه خواهد شد. این موضوع به قدری مهم است که عدم توجه مسوولان به هشدارهای کارشناسان باعث خواهد شد تا دولت محلی به ناچار در طی 10 سال آینده به صورت تصاعدی بودجه مدیریت بحران در این منطقه را افزایش داده و به اندازه بودجه های کلان عمرانی هزینه اقدام غیرعلمی و ضد توسعه در سال های گذشته گردد.
داستان پارک یلواستون آمریکا واضح ترین و چالش برانگیزترین مثال قرن بیست و یک در خصوص عدم توجه به شاخصه های تنوع زیستی در یک اکوسیستم متوسط است که باعث تغییر رویه و نگرش سیاستمداران در سایر کشورها به این موضوع مهم شد اما با تمامی این تغییرات مثبت در طی نیم قرن اخیر همچنان آمارها و گزارش های نهادهای بین المللی موید این موضوع است که عدم حفاظت از تنوع زیستی و بی توجهی به تغییرات اقلیمی در رتبه نخست تهدید حیات بشر بر روی کره زمین است در حالیکه مناقشه بر سر منابع آبی، تروریسم و جنگ در رتبه های بعدی قرار دارند.
در صورت احداث این جاده شاهد نمایش هژمونی کج دار و مریز توسعه به بدترین شکل ممکن در استان اردبیل خواهیم بود استانی که بدون داشتن زیرساخت‌های لازم و تامین ضروریات اساسی و به قول معروف بدون طی پله های نخست رویای گام نهادن بر پله های بعدی را دارد و تبعات این تصمیم نادرست بازهم دامن گیر مردمان آن خواهد شد.