پیام آذری - ویجیاتو / پاور یا منبع تغذیه (PSU) قطعه‌ای است که وظیفه‌ی تامین انرژی موردنیاز قطعات را برعهده دارد. معمولا کاربران پس از صرف هزینه‌های اصلی بابت قطعات اصلی یاد منبع تغذیه می‌افتند. قطعه‌ای که حضور و کارکرد آن بسیار اهمیت دارد و انتخاب نادرست آن می‌تواند منجر به کاهش راندمان کامپیوتر و کاهش عمر مفید قطعات شود. اما با چه متر و معیاری بایستی اقدام به خرید منبع تغذیه کرد؟ پیش از آن باید با مفهوم TDP آشنا شویم.
منظور از عبارت TDP یا توان طراحی حرارتی چیست؟
منظور از Thermal Design Power یا به اختصار TDP، توان طراحی حرارتی یا نقطه طراحی حرارتی در واقع معیار عددی است که در کمیت وات (W) اعلام شده و در حقیقت بیان‌گر مقدار توانی می‌باشد که انتظار می‌رود تا یک پردازنده برای جلوگیری از گرم شدن بیش از حد اعلام سازد. به شکلی دیگر، TDP به حداکثر مقدار توانی که سیستم خنک کننده باید ارائه دهد اشاره دارد. بسیاری از افراد TDP را ملاک میزان مصرفی یک سیستم قرار می‌دهند و باتوجه به آن اقدام به خرید منبع تغذیه می‌کنند، اما این کار تا چه حد درست است؟
واقعیت آن است که ملاک قرار دادن توان حرارتی برای خرید منبع تغذیه لزوما اشتباه نیست؛ اما این شیوه روی کاغذ موفق‌تر است و در عمل تفاوت‌هایی وجود دارد. برای مثال با اورکلاک، افزایش فرکانس و برخی تغییرات، این توان حرارتی فورا شکسته شده و توان یا واتی که از PSU کشیده می شود، به علت درنظر گرفته نشدن پیک مصرف بالاتر از چیزی است که کمپانی سازنده اعلام کرده است. پس این شما هستید که باید با محاسبه دقیق، منبع تغذیه مناسب را برای سیستم خود انتخاب کنید. 
توان حرارتی
غالب پاورهایی که در حال حاضر در بازار وجود دارند از 200 وات تا 1200 وات تنوع دارند. شما بایستی با علم به توان تقریبی مورد نیاز (TDP) هر یک از قطعات کامپیوترتان و جمع زدن آن‌ها، پاوری با قدرت مناسب انتخاب کنید. البته باید در نظر داشت که به طور متوسط در کل حدود 150 وات بین توان واقعی و توان حداکثر یک منبع تغذیه اختلاف وجود دارد. مثلا منبع تغذیه باتوان 580 وات دارای توان حداکثر 730 وات است و توانایی تحمل بیش از این ندارد. پس همیشه در خرید پاور به میزان توان واقعی آن توجه کنید. از این رو و با توجه به در نظر داشتن امکان آپگرید سخت افزاری در آینده استاندارد نانوشته‌ای وجود دارد که می‌گوید قدرت پاور باید به میزان مشخصی از نیاز روی کاغذ کامپیوتر بیشتر باشد.
برای محاسبه دقیق حداقل توان مورد نیاز خود می‌توانید از ماشین حساب‌های رایگانی چون کولر مستر یا نسخه فارسی آن یعنی گرین استفاده کنید، تا با استفاده از آن منبع تغذیه مناسب خود را انتخاب کنید.
اتصالات (Connectors) مورد نیازتان را بشناسید
قطعات کامپیوتری که به شکل مستقیم و بدون با واسطه از سایر قطعات برق دریافت می‌کنند باید به وسیله اتصالات سوکت‌ها به منبع تغذیه متصل شوند. از آن جایی که برخی از پاورهای قدیمی از سوکت‌های جدید پشتیبانی نمی‌کنند، یا از یک نوع سوکت خاص به تعداد مورد نیاز شما ارائه ندهند باید هنگام خرید به کانکتورهای منبع تغذیه نیز توجه کنید. مهم‌ترین سوکت‌هایی که باید به آن‌ها دقت کنید، کانکتورهای برق مادربرد و کارت گرافیک هستند.

چند نوع کابل کشی داریم؟
پاورها از منظر کابل‌کشی، به سه گروه کلی کاملا ماژولار، نیمه ماژلار و غیر ماژولار ( Non-Modular، Semi/Half-Modular و Full-Modular) تقسیم می‌شوند. در پاورهای غیرماژولار کابل‌ها از قبل روی پاور نصب شده‌اند و قابلیت جداسازی را نخواهند داشت. اما پاورهای ماژولار به شما اجازه می‌دهند تا کابل‌های سفارشی و پین کانکتورهایی مناسبی برای اتصال قطعات خود داشته باشید و در پاورهای نیمه ماژولار کابل‌های 24 پین مادربرد و EPS پردازنده از قبل نصب شده هستند اما بقیه کابل ها به صورت جداگانه در جعبه قرار گرفته اند و بسته به نیاز خودتان بایستی آن‌ها را نصب می‌کنید.
منبع تغذیه‌های ارزان قیمت به طور معمول غیر ماژولار (Non-Modular) هستند و این به معنی نصب بودن تمامی کابل ها به صورت پیش فرض روی منبع تغذیه هستند. حتی اگر نیازی به یک کابل یا کانکتور احساس نشود، باید آن کابل را در بخشی از کیس جاسازی کنید و هیچ راهکاری برای حذف آن وجود ندارد.
در پاورهای میان رده نیز استاندارد نیمه ماژولار (Semi یا Half) مورد استفاده برند های تولید کننده قرار می گیرد که در این حالت، کابل های اصلی و پر مصرف مانند 24 پین مادربرد، 4 یا 8 پین پردازنده، تعدادی کابل ساتا، مولکس و یک کابل PCI به صورت از پیش نصب شده روی منبع تغذیه وجود دارد و سایر کابل‌های مورد نیاز، توسط کاربر قابل نصب هستند.
اما در پاور های حرفه‌ای و گران قیمت‌تر که از استاندارد کابل کشی فول ماژولار بهره می‌برند، هیچ کابلی توسط کمپانی روی منبع تغذیه نصب نشده و تمامی کابل‌ها توسط کاربر قابل نصب یا جداسازی خواهند بود. به این صورت از شلوغی درون کیس جلوگیری شده و علاوه بر زیبایی در اسمبل کیس، به خنک سازی بهتر فضای داخلی و قطعات موجود در کیس نیز کمک می‌کند.
منبع تغذیه با بازدهی بالا
بازدهی به این معناست که چند درصد توان ورودی از برق شهر در اختیار سیستم قرار گرفته و باقی به صورت گرما تلف می شود. منبع تغذیه شما در واقع جریان AC را دریافت کرده و آن را به جریان DC تبدیل می‌نماید. سپس این جریان را به تمام قطعات ارسال می‌کند. اما همواره منبع تغذیه مقدار کمی از انرژی را در حین این تبدیل از دست می‌دهد، بنابراین عملکرد یا بهره وری منبع تغذیه به نحوه تبدیل این جریان و مقدار انرژی که از بین می رود اشاره دارد. این جاست که راندمان یا میزان بهره‌وری (Efficiency) منبع تغذیه اهمیت پیدا می‌کند.
برای در نظر گرفتن این فاکتور استاندارد 80PLUS به منبع‌های تغذیه نسبت داده می‌شود. این استاندارد محصولات را بررسی کرده و در شش رده به محصولات گواهی اعطا می‌کند که در جدول زیر انواع و مقدار بازدهی هر گواهی را مشاهده می کنید.

تعداد ریل‌ها چه اهمیتی دارند؟
منبع تغذیه‌هایی که از سیستم حفاظت در برابر جریان زیاد (OCP) استفاده می‌کنند را پاورهای چند ریل می‌گویند. پاورهای تک ریل و ارزان قیمت که بدون استاندارد فاقد سیستم حفاظتی OCP ساخته شده‌اند از یک سیستم حفاظتی OCP استفاده می‌کنند و پاورهای چند ریل از تعداد بیشتری (به تعداد ریل) سیستم OCP بهره می‌برند. تعداد ریل‌های بیشتر به معنی امن بودن آن‌ها است؛ با این حال هزینه کردن مازاد بابت پاورهای چند ریلی آنقدر اهمیت ندارد.