بزرگنمايي:

آذری آنلاین -
نویسنده و پژوهشگر اردبیلی گفت: در یک غفلت نابخشودنی و تصمیم نابجا عده‌ای در این شهر حمام‌ها و بناهای تاریخی را تخریب و به جای آن پاساژ درست کردند که باید از معماران قدیمی در این باره خجالت کشید.
  رضا زرگری در آئین رونمایی از پوستر اولین جشنواره ملی عکس «اردبیل در قاب کهن» در نگارخانه خطائی اردبیل اظهار کرد: معماران در گذشته با ظرافت و ذکاوت به تمام عناصر اقتصادی، فرهنگی، تاریخی و ... آشنا و مسلط بودند به طوری که تاثیرگذاری این عوامل را در معماری و خلق آثار آنها به خوبی می‌توان مشاهده کرد. 
وی خاطرنشان کرد: با توجه به تاثیرگذاری عوامل مختلف در خلق یک شاهکار معماری و همچنین ایجاد شرایط خاص در توانمندی و ارتقای شرایط خلق بنای ماندگار با تکیه بر اصالت تاریخی می‌توان به این نتیجه رسید که معماران در گذشته جامع‌الشرایط بودند. 
نویسنده و پژوهشگر اردبیلی‌ بیان کرد: یک معمار در گذشته هم حکیم، هم مردم‌شناس و هم در حوزه روانشناسی رنگ، طرح، نقش و ... مهارت و آشنایی داشته به طوری که با احاطه بر این علوم معماران ما بهترین و شایسته‌ترین آثار را خلق کردند که اغلب زیبایی‌ها و نقش و نگار آن را به امروز به عینه می‌بینیم. 
زرگری با بیان اینکه تجملات و زندگی نمایشی امروز بلای جان زندگی ما شده و ما بیشتر از اصالت تاریخی، فرهنگی و هویتی خود در معماری تابع برخی از الگوهای خارجی شدیم، تصریح کرد: این چه قانونی است که باید در همه بناهای اردبیل معماران ما بالکنی طراحی کنند که متاسفانه شاهد آن هستیم که جلوی این بالکن‌ها با نرده و یا چارچوب‌های آلومینیومی و فرم‌های خاص گرفته شده و هیچ خاصیتی ندارد. 
وی ادامه داد: ما چنین معماری‌هایی را متاسفانه مدام تکرار می‌کنیم در حالی که این معماری‌ها هیچ تناسبی با شرایط اقلیمی و آب و هوایی اردبیل و شکل بومی و محلی ما ندارد به طوری که به جای مطبخ‌خانه‌ها و اتاق‌های مخصوص کار و پستوهای قابل و ارزشمند ما امروز ساخت خانه‌هایمان را به یک مدل و شکل عجیب و غریب درآوردیم که بیش از آنکه کارآیی داشته باشد تزئینی و دکوری هستند. 
استاد معماری دانشگاه‌های اردبیل به عمر ساختمان‌ها در ایران در مقایسه با کشورهای دیگر اشاره کرد و گفت: اگر در آلمان ساختمانی 80 ساله همچنان با قوام و دوام به عمر خود ادامه می‌دهد اما در کشورمان عمر ساختمان‌ها به کمتر از 20 سال رسیده و این خود جای تامل و تعجب دارد. 
زرگری از معماری به عنوان اولین تحمیل اراده بشر بر طبیعت یاد کرد و افزود: در دوره‌های مختلف تاریخی معماری سنگ، آجری و چوبی مورد توجه بوده و ما امروز به صورت محدود آثاری از این نوع معماری‌ها را به ویژه از عصر صفوی که با سه ایدئولوژی می‌تواند این آثار را به نظاره نشست شاهد هستیم. 
وی معماری قدیمی را در بازارچه‌های اردبیل و سایر شهرها یادآور شد و بیان کرد: این نوع معماری در نوع خود قابل تامل است جرا که به شکل تامل‌برانگیزی در کنار بازار کاروانسرا، مسجد، حمام و ... بنا شده و حتی در صنوف مختلف با دید مهندسی سعی شده بازارهای صنوف به گونه‌ای در کنار هم قرار گیرد که حتی از نظر صدا نیز اسباب آزار و اذیت دیگران نباشد. 
نویسنده و پژوهشگر اردبیلی اظهار کرد: به رغم این پیشینه غنی معماری ما در شرایط کنونی با یک هرج و مرج در صدور مجوز ساخت و ساز، عقب‌نشینی‌ها و بلندمرتبه‌سازی‌های عجیب و غریب روبرو هستیم به گونه‌ای که هر روز نیز قوانین در این زمینه تغییر کرده و هیچ کس پاسخگو نیست. 
زرگری با اشاره به اینکه باید معماران و مهندسان امروز از معماران قدیمی خجالت بکشند چرا که این شرایط در ساخت و ساز حتی پیاده‌روسازی‌ها و تعریض‌ها کارشناسی و عقلایی به نظر نمی‌رسد، گفت: جالب است در هسته مرکزی شهر و در مسیری که عابر پیاده عبور می‌کند ما شاهد تداخل پیاده‌رو با محل عبور و مرور خودروها هستیم که این خود اسباب نارضایتی عابرین پیاده را فراهم کرده است. 
وی به پل پیرعبدالملک و احداث غیرکارشناسی آن به رغم مخالفت‌ها در آن مقطع اشاره کرد و افزود: کسی در این زمینه جوابگو نیست و جالب است در وسط خیابان قصد نصب درب آهنین را داریم تا خودروهای عبوری از بالای پل تردد کنند که چنین شاهکاری را باید در کتاب گینس به ثبت رساند. 
نویسنده و پژوهشگر اردبیلی در پایان بیان کرد: ما از یک عقبه مناسب در دانش و تخصص معماری برخوردار هستیم که ضرورت دارد قدر این سرمایه‌ها و غنای مهندسی، معماری و طراحی خود را در حوزه ساخت و ساز بدانیم.