چاپ

پیام آذری - راه دانا/ حدود 15 سال است که آسفالت مسیر تکمیلی میانه به هشترود باوجود وعده های بسیار مسئولان همچنان به بلاتکلیف باقی مانده است.
17 خرداد بود که بالاخره عملیات طلسم شده زیرسازی و تکمیل 6 کیلومتری مسیر میانه به هشترود آغاز شد، عملیاتی با قول معاون وزیر و وعده اتمام تا شهریور ماه.
این مسیر پر دردسر که راه مواصلاتی بیش از 50 روستای میانه را شامل می شود در 15 سال اخیر همیشه مورد کم لطفی مسئولان قرار گرفته است، بعد از بهسازی قسمتی از مسیر در 10 سال پیش، مابقی مسیر همیشه با وعده تاریخ نامعلوم به محاق رفت و هرسال دوبار با آسفالت سرد و مرده، به اصطلاح لکه گیری و در واقع سرمایه سوزی شد.
حالا عملیات فوق بعد از کشاکش فرماندار و نماینده که در تلاش بودند پروژه را به نام خود بزنند، بعد از نزدیک به 20 روز از آغاز پروژه و برداشتن لایه فوقانی نیمی از مسیر- از روستای داشکسن تا قاسم درق- یک ماهی می شود که پروژه خوابیده و هیچ دستگاهی در حال انجام فعالیت نیست که خب با وعده مسئولین مبنی بر اتمام تا آخر شهریور ماه مغایرت دارد؛ دقیقا مثل پروژه اتمام و بهره برداری از پل قوری چای، طی سه ماه که در 13 خرداد ماه وعده داده شد.
اهالی صبور روستاهای این مسیر و خیل عظیم کارمندان میانه ای شاغل در هشترود، امسال علاوه بر تحمل خرابی باقیمانده مسیر و صعب العبور بودن مسیر در زمستان، باید خود را برای تردد در مسیر گل آلود و سنگلاخی سه- چهار کیلومتری آماده کنند، وضعیتی که غیرقابل تحمل تر از تردد در مسیر سنگلاخی و پر از گرد و خاک کنونی است. در هر عبور رانندگان از جاده اگر به زمزمه شان دقیق شویم می شنویم که: از طلا بودن پشیمان گشته ایم، مرحمت فرموده ما را مس کنید.
این مسیر متاسفانه هیچوقت پتانسیل های بالقوه اش به بالفعل تبدیل نشده است. با توجه به اینکه عملا نمی شود مسیر میانه به تبریز که جاده ترانزیت بین المللی است را کامیون ممنوع کرد، اما می توان با ایجاد مسیرهای جایگزین نظیر مسیر میانه- هشترود-تبریز با قابلیت افزودن به عرض جاده که در ادامه به آزادراه هشترود- مراغه و زنجان-تبریز وصل می شود، علاوه بر نجات میانه از بن بست کنونی، همشهریان عزیز را نیز از قتلگاه میانه- تبریز رهانید؛ مستلزم این کار حضور فکر قوی و یک مدیر کاربلد در راس کار است.