پیام آذری - ایلام- مردم روستای تاریخی «سراب کلان» از توابع شهرستان سیروان در استان ایلام خانه‌های خود را بر روی آثار تاریخی ارزشمند مربوط به دوران ساسانی و قرون اولیه اسلامی ساخته‌اند و همین موضوع سال‌هاست که مسئولان را بر آن داشته که نسبت به جابجایی این روستا اقدام کنند اما به نظر می‌رسد این تصمیم تنها در حد حرف و شعار مانده است.
قدس آنلاین-گروه استان ها: اگر سفری به روستای تاریخی سراب کلان داشته باشید شاید باورتان نشود که این روستا بر روی یک شهر تاریخی و در زمره آثار باستانی تمدن اسلامی بنا شده است که ساکنانش بدون توجه به این مهم بر روی این آثار باستانی خانه می سازند، چاه فاضلاب حفر می کنند و یا دولتی ها با کند و کاو معابر لوله و یا تاسیسات خدماتی ایجاد می کنند!
طبق مطالعات و کاوش‌های باستان‌شناسی این روستا دارای قدمت بیش از 1400 سال است و با توجه به آثار تاریخی و بناهای قدیمی به‌جای مانده و موقعیت طبیعی و جغرافیایی منطقه و بر اساس گمانه‌زنی‌های تاریخی این مکان تفریحگاه انوشیروان ساسانی بوده است.
این شهر تاریخی با قدمت بیش از 1400 سال یکی از زیباترین شهرهای مستحکم و تمام سنگی کشور محسوب می‌شود و مربوط به دوره ساسانیان و دوران‌های تاریخی پس از اسلام است که در 10 مهر 1380 با شمارهٔ ثبت 4165 به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.
گفتنی است این شهر تاریخی زیبا در مساحتی بالغ‌بر 15 هکتار ساخته‌شده یکی از بهترین جاذبه‌های گردشگری غرب کشور محسوب می‌شود، تصریح کرد: مناطق بکر و زیبای دشت سیروان از جنگل ، مراتع، باغات انار،برنج‌کاری ،رودخانه خروشان سیمره با هوای معتدل تشکیل‌شده اما علیرغم این‌همه جاذبه تاریخی طبیعی متأسفانه در ادوار گذشته به علت بی‌توجهی متولیان امر مورد بی‌مهری قرارگرفته است.
باوجود اهمیت این روستا و آثار باستانی به‌جامانده از دوران ساسانی که حالا بر روی آن خانه‌های خشتی و آجری بناشده است متأسفانه ساخت‌وسازهای صورت گرفته ضمن ایجاد مشکلات عدیده برای ساکنان به تخریب آثار تاریخی نیز منجر شده است.
مردم این روستا از حدود یک قرن پیش تاکنون در این محل ساکن هستند که همین موضوع به سراب کلان صدمات بسیاری وارد کرده است زیرا مردم از سازه‌ها و اتاق‌های این شهر تاریخی و باستانی به‌عنوان کاهدان و گاهی، خانه استفاده می‌کنند.
اگرچه برای همگان واضح است که این روستا بر روی شهر تاریخی سیروان قرارگرفته و جابجایی ساکنان آن ضروری است اما تاکنون عزم و اراده ملی برای جابجایی این روستا شکل نگرفته است و افزون بر دو دهه است که فقط شعار رفتن شنیده می‌شود و در عمل اقدامی نمی‌شود.