بزرگنمايي:

پیام آذری - ایسنا / براساس آمار اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی آذربایجان شرقی، جمعیت فعال استان(شاغلین و بیکاران) جمعاً یک میلیون و 349 هزار نفر بوده که تعداد یک میلیون و 214 هزار نفر آن را شاغلین و 135 هزار نفر آن را بیکاران تشکیل می‌دهند.
براساس نتایج نیروی کار مرکز آمار در زمستان سال 1399، نرخ بیکاری استان هفت درصد بوده است. نرخ بیکاری در بین جوانان 15 تا 24 ساله در استان برابر 20.2 درصد؛ جوانان 18 تا 35 ساله برابر 16 درصد و نرخ بیکاری فارغ التحصیلان دانشگاهی در استان برابر 16.8 درصد است در واقع 46 درصد از بیکاران استان فارغ التحصیلان هستند.
همچنین نرخ بیکاری فارغ التحصیلان مرد در استان برابر 12.9 درصد و نرخ بیکاری فارغ التحصیلان زن 27 درصد است؛ در واقع نرخ بیکاری فارغ التحصیلان زن بیش از دو برابر مردان است(14.1درصد بیشتر از مردان).
حال این سوال مطرح است که چرا باید آمار نرخ بیکاری در بین تحصیل‌کرده‌های دانشگاهی بیشتر باشد؟ 
یک کارشناس مسائل اقتصادی در این ارتباط اظهار کرد: بحث بیکاری و اشتغال یکی از معظلاتی است که گریبان گیر جامعه ما شده و آمارهایی که دولتمردان ارائه می‌دهند با آمارهای واقعی ما خیلی متفاوت است.
محمدعلی صدیقی با بیان این‌که تعریف کار از دیدگاه دولت و جامعه متفاوت است، گفت: از نظر دولتمردان صدور پروانه کسب، اشتغال به حساب می‌آید؛ در حالی‌که چنانچه بخواهیم افرادی را که از روی اجبار و به دلیل نبود فضای کسب و کار مناسب، به شغل‌های کاذب روی آوردند را نیز حساب کنیم، آمار متفاوت می‌شود.
وی افزود: تعریف کار در بین جوانان نسل سوم یک تعریف متفاوتی است؛ به طوری‌که اشتغال از نظر آن‌ها به معنی جای دنج و پشت میز نشینی است که این تعریف باید در ذهن جوانان ما عوض شود.
این کارشناس مسائل اقتصادی گفت: تحصیل کرده‌ها صرفا بیشتر به دنبال کار اداری و دفتری هستند که عامل اصلی این موضوع، پذیرش بیش از حد دانشگاه‌ها است.
وی با بیان این‌که کارخانجات صنعتی استان ما نیاز به کارگر دارند، گفت: باتوجه به این‌که تعریف کار از دیدگاه جوانان تحصیل‌کرده ما متفاوت است، از این رو کارخانجات با مشکل کمبود پرسنل مواجه هستند. 
وی تصریح کرد: چنانچه جوانان برای اشتغال دیدگاه یک کار تحقیقاتی، علمی و مولد داشته باشند، اشتغال دو برابر می‌شود؛ چراکه استان ما یک استان صنعتی بوده و ظرفیت‌های زیادی دارد.
نائب رئیس اتاق اصناف تبریز با بیان این‌که استخدام دولتی یک باور غلط است که در بین جوانان ما رواج یافته و به دنبال پارتی هستند تا در یک مجموعه دولتی استخدام شوند، متذکر شد: از طرفی بار روانی موضوع نیز مطرح است؛ چراکه دولت باید کوچک و سبک تر شود و زمینه‌های لازم برای انجام کارهای مولد، تحقیقاتی و علمی فراهم شود.
وی با طرح سوالی مبنی بر این‌که چرا باید دانشگاه‌های ما رشته‌هایی که در جامعه به درد نمی‌خورد، پذیرش کنند؟، گفت: عمدتا بحث مدرک گرایی مطرح است و تنها 10 درصد از فارغ التحصیلان شغل مرتبط با رشته تحصیلی خود دارند.
صدیقی با بیان این‌که به دلیل فقدان سیاست اقتصادی مشخص، از اقتصاد سیاسی پیروی کردیم و تمامی موضوعات دستخوش مسائل سیاسی شده است، توضیح داد: به نظر بنده اقتصاد ایران نسخه و درمان اقتصادی ندارد و انقلاب اقتصادی انجام نگرفته است؛ چراکه تولید، اقتصاد، بانک‌ها و حتی نفت ما نیز وابسته است. دولت آتی باید تلاش کند تا در سال 1400 انقلاب اقتصادی نیز رخ دهد.
وی خاطرنشان کرد: تا زمانی که انقلاب اقتصادی اتفاق نیوفتد، تولید ما توجیه اقتصادی نداشته باشد و بودجه ما از نفتی بودن خارج نشود، همین روال مدرک گرایی، بیکاری و عدم رونق اقتصادی تداوم خواهد داشت.